Dinarska brvnara

Smeštena u nepreglednim stoletnim šumama, blagim padinama, rečnim uvalama, poljima ili na iskrčenim proplancima šireg područja Bosanske Krajine iznikla je kao zdanje neobične lepote. To je brvnara – građevina podignuta, kako joj i ime govori, od brvana. Dinarske, krajiške kuće građene su kao prizemni objekti sa zidovima od brvana, podzidom od kamena i krovom od šindre. Kuća je obično bila dvodelna sa dva ulaza, glavnim na istoku i sporednim na zapadu. Deo gde se nalazilo ognjište predstavljalo je sedište porodice, kućno ognjište, vatra koja se ne gasi sve dok u njoj živi porodica koja je kuću podigla. Upravo najveća građevina u ukupnom unutrašnjem ustrojstvu seoske, porodične zajednice predstavlja KUĆU – stožer porodice i domaćinstva. Oko nje je niz građevina različite veličine i namene, sagrađenih od brvana, koje su služile za noćivanje porodica oženjenih članova zadružnog domaćinstva poznatih pod imenom VAJATI. Drugi deo kuće je SOBA koja se nalazila iznad ozidanog podruma. Soba je bila patosana, sa tavanom, ozidanom peći i sa dva do tri mala prozora. Pokretni nameštaj, isti onakav kakav se nalazio i u drugim krajevima jedne seoske kuće: nekoliko tronožaca, stolovača, razne drvene posude za serviranje hrane, vode i pića, sofra, a uz ognjište, preklad, maša, verige, bakra u kojem se kuvala hrana, sač i drugi glineni lonci za kuvanje i spremanje hrane. Okućnicu glavne kuće čine i ambar, mlečar, kuruzana i više manjih drugih građevina kao što su hlebna peć, ili mašina za sušenje voća. Izvan dvorišta, smeštene su staje i košare za stoku i kotari za seno. Od brvana nisu građene samo kuće, zgrade oko kuće i kolibe u polju ili planini. Gradio se velik broj građevina druge vrste i namene: vodenice, mostovi, ograde, kapije, kao i sakralni objekti.

Rasprostranjenost građenja brvnare nije se samo ograničavala na planinske, šumovite oblasti središnjeg dela Bosanske Krajine, već i severno od reka Save i Dunava, pre svega u Slavoniji, u području nepreglednih hrastovih šuma. Ipak, najveći prostor pokriva dinarska brvnara koja se proteže od planinskog zaleđa iznad priobalnog pojasa duž Jadranskog mora, pa sve do pobrđa i ravnica u slivovima reka Morave i Ibar.

Vekovima, u različitim situacijama, brvnare su bile predmet čestog premeštanja, preseljavanja sa mesta na mesto. Najčešće se premeštaju u okviru dvorišta kako bi se oslobodio prostor za drugu građevinu ili se prodaju i sele u novo domaćinstvo. Nisu retka ni davanja u miraz ili selidba u drugo selo zbog deobe imanja i izgradnje novog kućišta. Nestalnost i pokretljivost stanovništva odražavala se na arhitekturu građevina na selu. Građene su tako da se mogu lako rastaviti, preneti u delovima na drugo mesto i sklopiti ponovo.

„Na brvnari kao da je zapisana cela istorija seljaštva – svakodnevni težak rad da se preživi, surovi ratovi, pljačke, seobe u potrazi za boljim staništima. Od svakodnevnice otimao se i po koji lep i svečan dan: setva, žetva, ubiranje plodova, čobanovanje, sabori, slave, rađanje, pa i ispraćaj kada se stigne do kraja životnog puta“.